The Spark Died - Και τότε η σχέση μας έγινε πραγματικότητα
Η ιστορία αγάπης που όλοι περίμεναν είναι επιτέλους εδώ. Μετά από χρόνια γνωριμιών ξανά και ξανά, είναι επιτέλους έτοιμοι να το κάνουν επίσημο. Αλλά πριν προλάβουν να πουν «το κάνω», θα πρέπει να ξεπεράσουν το μεγαλύτερο εμπόδιο τους: μια αποτυχημένη σχέση. Το The Spark Died είναι η πολυαναμενόμενη συνέχεια του The Love Story. Συνεχίζεται από εκεί που σταμάτησε το πρώτο βιβλίο, με την ηρωίδα μας να παλεύει να μαζέψει τα κομμάτια αφού η σχέση της καταρρέει. Αλλά αυτή τη φορά, δεν είναι μόνη. Με τη βοήθεια των φίλων, της οικογένειάς της και του θεραπευτή της, αρχίζει να ξαναφτιάχνει τη ζωή της και να μαθαίνει από τα λάθη της. Αυτό το βιβλίο είναι για όποιον έχει αγαπήσει και χάσει ποτέ. Είναι μια ιστορία θλίψης και θεραπείας, μαθαίνοντας να αφήνεσαι και να προχωράς.
Θέλουμε να νιώσουμε το πάντα άπιαστη 'σπίθα' με κάποιον για να ξέρουμε ότι ταιριάζουμε καλά και όταν το έχουμε, δεν θέλουμε ποτέ να αφήσουμε αυτό το γεμάτο ενδορφίνες αίσθηση χημείας. Ωστόσο, όταν η σπίθα πέθανε στην εξάμηνη σχέση μου, ο φίλος μου και εγώ δεν ήμασταν καταδικασμένοι. Στην πραγματικότητα, ήταν μόνο η αρχή της σχέσης μας.
Ομολογουμένως, στην αρχή ανησύχησα. 
Όταν η σπίθα άρχισε να σβήνει, πανικοβλήθηκα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, το έμαθαν κυνηγήστε τη σπίθα με κάθε κόστος και ότι χωρίς αυτό, μια σχέση δεν αξίζει τον κόπο. Εξαιτίας αυτού, προσπάθησα να επαναφέρω το mojo μας κάνοντας μερικά χαζά, κλισέ πράγματα.
Αγόρασα εσώρουχα και έκλεισα διακοπές. 
Ναι, βγήκα έξω και αγόρασα όμορφα, σέξι εσώρουχα και επέμενα να πάμε για μερικά περίτεχνη ρομαντική απόδραση . Προσπάθησα ακόμη και να αναπαραστήσω τις πρώτες μέρες της σχέσης μας με την ελπίδα να τον ξανακυλήσω και να αναζωπυρώσω τη φωτιά που ορκιζόμουν ότι είχαμε χάσει. Είναι τόσο ενοχλητικό να κοιτάζω πίσω εκείνες τις μέρες και την γελοία απελπισία μου να προσκολληθώ σε αυτές.
Όλες οι προσπάθειές μου απέτυχαν. 
Αντί να μας ωθήσουν προς τα εμπρός και να δημιουργήσουμε πυροτεχνήματα, μερικά από αυτά που προσπαθήσαμε να κάνουμε στην πραγματικότητα απέτυχαν. Ένιωθα σαν να ήμασταν κάνουμε ένα βήμα πίσω στη σχέση μας . Προσπαθούσαμε να επιστρέψουμε στην αρχή της σχέσης μας όταν δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε επειδή ήμασταν τόσο ενθουσιασμένοι που ήμασταν μαζί. Ειλικρινά, αυτό που έπρεπε να κάνουμε ήταν να προσπαθήσουμε να προοδεύσουμε ως ζευγάρι. Το κυνηγώντας τη σπίθα μας κρατούσε πίσω.
Αποδεικνύεται ότι οι σχέσεις είναι οι καλύτερες ΜΕΤΑ φάση του μέλιτος , όχι κατά τη διάρκειά του. 
Ήταν ανόητο να προσπαθείς να επιστρέψω σε εκείνη την περίοδο με τις πεταλούδες και να μιλάς στο τηλέφωνο όλη τη νύχτα. Είχαμε καλύτερα πράγματα τώρα. Θα μπορούσαμε να κοιταζόμαστε απέναντι από το δωμάτιο και να ξέρουμε ότι σκεφτόμαστε το ίδιο πράγμα. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε ο ένας στον άλλο για τις σωματικές μας λειτουργίες, κάτι που ακούγεται περίεργο, αλλά στην πραγματικότητα ήταν ένα σημάδι ότι ήμασταν πολύ κοντά. Είχαμε μεγαλύτερη οικειότητα από ποτέ. Αυτό είναι ένα εκατομμύριο φορές καλύτερο από το να έχεις μια ασταθή σπίθα.
Η «σπίθα» δεν προορίζεται να υπάρχει για πάντα. 
Αποτελεί μέρος των πρώτων σταδίων της χρονολόγησης. Είναι κάτι σαν κόλλα που βοηθά τους ανθρώπους να ενωθούν και να αποφασίσουν να είναι μαζί, αλλά μετά μπορεί να φύγει με ασφάλεια. Προορίζεται να είναι αυτή η αρχική μορφή έλξης, ώστε να έχετε από κάτι να αναπτυχθείτε. Δεν είναι η βάση οποιασδήποτε μακροχρόνιας σχέσης.
