Αν αυτό είναι πραγματικά το πώς βγαίνουμε τώρα, δεν με ενδιαφέρει

Αν πραγματικά έτσι βγαίνουμε ραντεβού τώρα, δεν με ενδιαφέρει. Είναι όλα τόσο επιφανειακά και βασισμένα στην εμφάνιση και τα χρήματα. Δεν υπάρχει ουσία ή πραγματική σχέση.

Ίσως τα έχω όλα λάθος, αλλά νιώθω ότι τα ραντεβού ήταν πολύ καλύτερα στο παρελθόν. Οι ιστορίες που έχω ακούσει από παλαιότερες γενιές έχουν κάνει να φαίνεται ότι ζούσαν σε μια εποχή που η αγάπη ήταν αγνή και τα ζευγάρια ήξεραν ότι έπρεπε πραγματικά να δουλέψουν το ένα για το άλλο αν ήθελαν τα πράγματα να πάνε καλά. Αλλά αυτές τις μέρες, κάτι σχετικά με τα ραντεβού απλά φαίνεται… λάθος. Εάν αυτά τα προβλήματα με τη σύγχρονη κουλτούρα γνωριμιών είναι τόσο καθολικά όσο φαίνονται, θα προτιμούσα να μείνω μόνος:

Σκοτώσαμε το ειδύλλιο.

Μπορείς να θυμηθείς την τελευταία φορά που ένας άντρας σου ζήτησε να βγούμε για ένα πραγματικό ραντεβού, σε πήγε κάπου ωραία, έκανε γνήσια προσπάθεια και δεν προσπάθησε να κοιμηθεί μαζί σου; σίγουρα δεν μπορώ. Το ραντεβού δεν ήταν ποτέ πιο ρομποτικό. Σύρετε, στείλτε μήνυμα, συναντηθείτε, κάντε σεξ. Και στο επόμενο. Είναι σαν να βρισκόμαστε σε μια γραμμή παραγωγής και όχι σε μια αναζήτηση να συναντήσουμε το σωστό άτομο.

Δεν δημιουργούμε πραγματικές σχέσεις.

Έχουμε τόσες πολλές επιλογές στη διάθεσή μας ανά πάσα στιγμή που δεν μπορούμε να αφιερώσουμε τον χρόνο και την ενέργεια που πραγματικά αξίζει ένας άνθρωπος από εμάς. Όλα είναι επιφανειακά και φοβόμαστε να ξύσουμε την επιφάνεια. Η τεχνολογία και η κουλτούρα της σύνδεσης μπορεί να έχουν κάνει τα ραντεβού πιο βολικά, αλλά τα έχουν κάνει επίσης πιο ρηχά.

Παραγγέλνουμε ανθρώπους όπως παραγγέλνουμε πίτσα.

Ψάχνοντας για αγάπη? Κανένα πρόβλημα: μερικά κτύπημα, μερικά υπολογισμένα πνευματώδη πειράγματα και BAM — είστε εκεί. Υπάρχει ένας συντριπτικός αριθμός επιλογών διαδικτυακών γνωριμιών διαθέσιμες σε εμάς σήμερα. Ανεξάρτητα από το πόσες αληθινές σχέσεις αγάπης προκύπτουν από όλο αυτό, στο τέλος της ημέρας, εξακολουθούμε να ψωνίζουμε διαδικτυακά για σχέσεις.

Κρύβουμε αυτό που πραγματικά νιώθουμε.

Είναι η ηλικία του να μην τσακώνεσαι και να είσαι το «cool girl». Θεωρούμαστε πιο «ψύχραιμοι» αν δεν μας νοιάζει και «τρελλοί» αν νοιαζόμαστε. Φοβόμαστε ότι κάποιος μπορεί να δει το ποιοι πραγματικά είμαστε, και να μην του αρέσει αυτό που βλέπουν, οπότε κρύβουμε τις καρδιές μας αντί να βάζουμε τον εαυτό μας εκεί έξω. Αυτό μπορεί να μας σώσει από την απόρριψη, αλλά μακροπρόθεσμα, απλώς ξεφτιλιζόμαστε.

Είμαστε απρόσεκτοι με τις καρδιές των άλλων.

Παίζουμε παιχνίδια. Κάνουμε ραντεβού εγωιστικά, βάζοντας πρώτα τις δικές μας ανάγκες και επιθυμίες χωρίς να σκεφτόμαστε δεύτερη φορά τα άτομα που μπορεί να πληγώνουμε. Εξάλλου, έχουμε μπερδευτεί στο παρελθόν, οπότε είμαστε πεπεισμένοι ότι ο μόνος τρόπος για να προστατευτούμε είναι να το κάνουμε σε κάποιον άλλο πριν το ξανακάνουμε σε εμάς. Είναι ένας φαύλος κύκλος και δεν φαίνεται ότι πρόκειται να σταματήσει σύντομα.