Δεν μπορώ να αποφασίσω αν θέλω αγόρι ή είμαι πιο ευτυχισμένος μόνος μου

Δεν υπάρχει σωστή ή λάθος απάντηση όταν πρόκειται για το αν θέλετε ή όχι φίλο. Το παν είναι αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο. Εάν είστε χαρούμενοι και ικανοποιημένοι μόνοι σας, τότε δεν χρειάζεται να αλλάξετε τίποτα. Αλλά αν αρχίζετε να νιώθετε ότι είστε έτοιμοι για μια σχέση, τότε ίσως είναι καιρός να αρχίσετε να ψάχνετε για φίλο. Όποιο δρόμο κι αν επιλέξετε, φροντίστε να είναι αυτός που σας κάνει πιο ευτυχισμένους.

Ποτέ δεν ένιωσα απελπισμένη να είμαι σε σχέση. Στην πραγματικότητα, μάλλον απολαμβάνω το να είμαι εργένης λίγο ΠΑΡΑ πολύ αφού ξέρω ότι το μόνο άτομο στο οποίο μπορώ να βασιστώ για την ευτυχία μου είναι ο εαυτός μου. Δεν θέλω να το εγκαταλείψω για κάποιον εάν υπάρχει πιθανότητα να μου πουν ψέματα, να με κακομεταχειριστούν ή να με απογοητεύσουν. Το να μπω σε μια σχέση είναι ένας μεγάλος κίνδυνος και ίσως δεν είμαι ακόμα έτοιμος για αυτό, παρόλο που μπορεί να είναι ωραίο.

Δεν φοβάμαι απλώς - είμαι απόλυτα τρομοκρατημένος.

Παρόλο που φοβάμαι να πληγωθώ, φοβάμαι πολύ περισσότερο να πληγώσω κάποιον άλλο. Είμαι απαισιόδοξος όταν πρόκειται για ραντεβού και σχέσεις, πράγμα που σημαίνει ότι πάντα περιμένω το χειρότερο αποτέλεσμα. Είναι ένας φρικτός κύκλος από τον οποίο δεν μπορώ να ξεφύγω και για να είμαι ειλικρινής, καταστρέφει τις πιθανότητές μου να αφήσω κανέναν να πλησιάσει.

Δεν θέλω να νιώθω ότι τακτοποιώ.

Είμαι ο τύπος του ατόμου που δεν μπορεί ποτέ να αποφασίσει αν μου αρέσει κάποιος αρκετά για να επιδιώξει μια σχέση. Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε αν είμαστε καλύτεροι ως φίλοι ή αν αξίζει να ρίξουμε μια ευκαιρία και να δούμε αν μια σχέση λειτουργεί. Αν δεν προσπαθήσω, δεν θα μάθω ποτέ. Αν προσπαθήσω και δεν μου βγει, θα κατηγορήσω τον εαυτό μου που έσπευσα πολύ σύντομα.

Έχω έναν φόβο οικειότητας.

Μόλις νιώσω ότι πλησιάζω πολύ με κάποιον, η άμεση αντίδρασή μου είναι να αρχίσω να απομακρύνομαι. Μάλλον φαίνεται σαν να δίνω ανάμεικτα σήματα, αλλά στην πραγματικότητα είναι επειδή φοβάμαι να μην κολλήσω. Είναι το απόλυτο αυτο-σαμποτάζ.

Εκτιμώ τον χρόνο μου μόνος μου περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

Όταν οι κοινωνικές συναναστροφές με αφήνουν να αισθάνομαι στραγγισμένος, αποσύρομαι στην άνεση της κρεβατοκάμαρας μου και περνάω λίγο χρόνο μόνος τυλιγμένος στις δικές μου σκέψεις. Δεν είναι εγωιστικό να θέλω λίγο χρόνο για τον εαυτό μου, αλλά δυστυχώς, αυτό μπορεί να δώσει την εντύπωση ότι απλά δεν με νοιάζει αρκετά. Ξέρω ότι αν θέλω μια σχέση να λειτουργήσει, πρέπει να αφιερώσω περισσότερο χρόνο για κάποιον άλλο, αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να αλλάξω.

Μου παίρνει τόσο πολύ για να αποφασίσω πώς νιώθω.

Πώς μπορώ να περιμένω από κάποιον να με περιμένει ενώ εγώ επεξεργάζομαι τα συναισθήματά μου; Ξέρω ότι ζητάει πάρα πολλά. Το να αποφασίσω αν θέλω να είμαι σε μια σχέση είναι μια τεράστια απόφαση που δεν την παίρνω ελαφρά, και μερικές φορές η αβεβαιότητα μου μπορεί να δώσει σε κάποιον τη λάθος εντύπωση. Μακάρι να μην ήμουν έτσι, αλλά δεν φαίνεται να είμαι πουθενά αλλού.